Organizacja

Prace monitoringowe zorganizowanie są na następujących poziomach: instytucja koordynująca, koordynator krajowy, ekspert lokalny.

Instytucja koordynująca jest zobowiązana do:

• określenia zasad finansowania działań w ramach środków przyznanych na monitoring siedlisk przyrodniczych i gatunków (zasad rozdziału środków finansowych),
• powołania koordynatorów krajowych dla wybranych typów siedlisk przyrodniczych i gatunków,
• powołania ekspertów lokalnych, na wniosek koordynatorów krajowych,
• opracowania instrukcji do wypełniania formularzy raportu do Komisji Europejskiej dot. stanu zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków w regionach biogeograficznym,
• opracowania instrukcji do wypełniania sprawozdań terenowych,
• zgromadzenia informacji pozwalającej na określenie stanu zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków, dla których nie powołano koordynatorów krajowych,
• opracowania - na podstawie materiałów zebranych z różnych źródeł - raportów krajowych o stanie zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków objętych wymogiem raportowania na poziomie regionów biogeograficznych (raportów do Komisji Europejskiej; poza typami siedlisk/gatunkami, dla których raporty opracowują koordynatorzy krajowi),
• funkcjonowania centralnej bazy danych monitoringu,
• przygotowania materiałów kartograficznych umożliwiających przygotowanie niezbędnych map przez koordynatorów krajowych i ekspertów lokalnych,
• opracowania wszystkich map numerycznych (GIS),
• organizacji spotkań koordynatorów krajowych,
• przygotowania sprawozdań z poszczególnych etapów prac.

Koordynator główny jest zobowiązany do:

• nadzorowania prac koordynatorów krajowych w zakresie określonych grup gatunków,
• weryfikacji opracowań sporządzanych w ramach prac,
• kontroli prawidłowości i kompletności wypełnionych formularzy terenowych i ich akceptacji.

Koordynator krajowy jest zobowiązany do:

• nadzorowania i koordynacji wszystkich prac związanych z prowadzeniem monitoringu terenowego danego siedliska przyrodniczego lub gatunku,
• wnioskowania o powołanie ekspertów lokalnych,
• organizowania spotkań szkoleniowych dla ekspertów lokalnych,
• opracowania modelowej tabeli z wzorcowymi wartościami wskaźników dla poziomu powierzchni monitoringowej i obszaru,
• opracowania „klucza” dla wyprowadzania wypadkowej oceny dla obszaru z ocen dla poszczególnych powierzchni badawczych,
• przygotowania i wprowadzania do centralnej bazy danych sprawozdań o stanie siedliska przyrodniczego/gatunku na badanych powierzchniach/obszarach na podstawie sprawozdań terenowych (fakultatywnie zadanie to może wykonać ekspert lokalny),
• opracowania i wprowadzenia do bazy danych sprawozdania rocznego o stanie ochrony odpowiedniego siedliska przyrodniczego/gatunku w regionach biogeograficznych na podstawie materiałów własnych oraz ocen stanu zachowania siedliska przyrodniczego/gatunku w badanych obszarach,
• opracowania i przekazania do instytucji koordynującej sprawozdania z działalności swojego zespołu (eksperci lokalni), zgodnie z założonym harmonogramem dla odpowiedniego siedliska przyrodniczego/gatunku,
• sprawdzania i zatwierdzania sprawozdań rocznych z kontroli terenowych i sprawozdań rocznych o stanie siedliska przyrodniczego/gatunku na terenie badanych obszarów, opracowane przez nadzorowanych ekspertów lokalnych,
• opracowania mapy zasięgu i występowania dla odpowiedniego siedliska przyrodniczego/gatunku na podstawie materiałów kartograficznych dostarczonych przez instytucję koordynującą,
• wykonanie na zakończenie projektu opracowania zawierającego metodykę monitoringu danego siedliska przyrodniczego/gatunku (w ramach planowanego poradnika metodycznego).

Ekspert lokalny (wykonawca) jest zobowiązany do:

• prowadzenia wizji/badań terenowych zgodnie z założonym harmonogramem,
• przygotowania i wprowadzania do centralnej bazy danych informacji z przeprowadzonych kontroli terenowych zgodnie z założonym harmonogramem,
• przygotowania i wprowadzania do bazy danych sprawozdania rocznego o stanie siedliska przyrodniczego/gatunku na badanych powierzchniach/obszarach (to zadanie we wstępnym monitoringu mógłby fakultatywnie wykonać koordynator krajowy),
• opracowania mapy/map przedstawiających położenie powierzchni monitoringowych na podstawie materiałów kartograficznych dostarczonych przez instytucję koordynującą,
• przedstawienia uwag do metodyki prowadzenia badań na podstawie własnych doświadczeń,
• ekspertom lokalnym mogą czasami towarzyszyć eksperci pomocniczy.