Ciemiężyca czarna
Veratrum nigrum
Podstawowe informacje
- Grupa: rośliny naczyniowe
- Lata monitoringu: 2011, 2016, 2021
- Liczba stanowisk: 6
- Termin monitoringu: maj-czerwiec, sierpień
- Opis gatunku:
Ciemiężyca czarna to stosunkowo wysoka bylina o szerokich, żebrowanych liściach, szczytowym rozgałęzionym kwiatostanie z drobnymi ciemnopurpurowymi kwiatami oraz okrągłej miękko owłosionej łodydze. Owoc kwiatu stanowi torebka z licznymi, drobnymi nasionami przenoszonymi przez wiatr. Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca ewolucja biocenotyczna i w związku z nią, zmiana warunków siedliskowych. Roślina ta preferuje miejsca pół-cieniste, najczęściej spotykana jest w ciepłolubnych postaciach grądu subkontynentalnego. Ciemiężyca czarna w Polsce występuje głównie na wschodzie kraju w okolicach Chełma, Zamościa i Tomaszowa Lubelskiego.
Status prawny i zagrożenie gatunku
Prawo międzynarodowe:
Dyrektywa Siedliskowa - nieuwzględniony
Konwencja Berneńska - nieuwzględniony
Prawo krajowe:
Ochrona gatunkowa - ochrona ścisła
Ochrona strefowa - wymaga ustalenia strefy ochrony w promieniu 50 m od granic stanowiska
Kategoria zagrożenia IUCN:
Czerwona lista IUCN - nieuwzględniony
Polska czerwona księga roślin (2014) – CR
Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych (2016) - CR
Ocena stanu ochrony
- 2007: Nie dotyczy
- 2013: Nie dotyczy
- 2019: Nie dotyczy