Ciemiężyca czarna

Veratrum nigrum

Podstawowe informacje

Grupa: rośliny naczyniowe
Lata monitoringu: 2011, 2016, 2021
Liczba stanowisk: 6
Termin monitoringu: maj-czerwiec, sierpień
Opis gatunku:

Ciemiężyca czarna to stosunkowo wysoka bylina o szerokich, żebrowanych liściach, szczytowym rozgałęzionym kwiatostanie z drobnymi ciemnopurpurowymi kwiatami oraz okrągłej miękko owłosionej łodydze. Owoc kwiatu stanowi torebka z licznymi, drobnymi nasionami przenoszonymi przez wiatr. Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca ewolucja biocenotyczna i w związku z nią, zmiana warunków siedliskowych. Roślina ta preferuje miejsca pół-cieniste, najczęściej spotykana jest w ciepłolubnych postaciach grądu subkontynentalnego. Ciemiężyca czarna w Polsce występuje głównie na wschodzie kraju w okolicach Chełma, Zamościa i Tomaszowa Lubelskiego.

Status prawny i zagrożenie gatunku

Prawo międzynarodowe:

Dyrektywa Siedliskowa - nieuwzględniony

Konwencja Berneńska - nieuwzględniony

Prawo krajowe:

Ochrona gatunkowa - ochrona ścisła

Ochrona strefowa - wymaga ustalenia strefy ochrony w promieniu 50 m od granic stanowiska

Kategoria zagrożenia IUCN:

Czerwona lista IUCN - nieuwzględniony

Polska czerwona księga roślin (2014) – CR

Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych (2016) - CR

Ocena stanu ochrony

2007: Nie dotyczy
2013: Nie dotyczy
2019: Nie dotyczy